عصبانی نوشت ۲
۱۷ آذر ۰۱ / ۱۷:۳۷
با خودم گفتم چون برادرم امروز نیست و شیفت هست، برم خوب مغازه ها رو بگردم. آقایون حوصله ندارن از این خیابون به اون خیابون از این پاساژ به اون پاساژ بگردن
می خوام چادر بگیرم. منتها این سری چادر عربی. سری های قبل چادر دانشجوی می گرفتم
یه مسیری رو با تاکسی رفتم و هوا خییلی سرد بود. چادرم مدام از روی سرم سُر میخورد. روسریم عقب می رفتم. نوک انگشتام یخ یخ بود. نمی تونستم چادرم رو جمع کنم. خیلی کلافه شدم. با خودم اونقد غر زدم که حد نداشت. هودی پوشیده بودم و کوتاه بود، تمام سعی ام رو میکردم تا چادرم رو نگهدارم
قبلنا داخل پیاده رو ، سرم رو پایین می انداختم از اون زمان که با دختر داییم بیرون رفتیم و اون ماجرا پیش اومد یه مقداری حواسم به اطراف هست.از زن و مرد همه، سر تا پات رو توی خیابون نگاه می کنن
خلاصه که با بدبختی تموم برگشتم خونه. کیف و چادر و روسری رو پرت کردم کف اتاق گفتم من چادر نمی پوشم، خسته شدم. مگه با مانتو بودن چه اشکالی داره. دو ساعت رفتم بیرون خسته شدم.
+یه مقداری شلغم بخورم تا آروم بشم
